Gangstersko strona 2 z 5

To miło, że doceniasz moje poczynania, ale żeby od razu nazywać mnie gangsterem? Ja tylko nie chciałem być głupcem, nie chciałem być kukiełka tańczącą na nitce pociąganej przez wysoko postawionych. Jestem człowiekiem, do którego wszyscy zwracają się o pomoc i nigdy nie doznają zawodu. Nie składam czczych obietnic ani nie wymawiam się małodusznie, że ma ręce związane przez potężniejsze od siebie siły na świecie. Niekoniecznie musisz być czyimś przyjacielem, nie jest nawet ważne, iż ktoś nie ma środków, by mi się odwzajemnić. Jedna tylko rzecz jest niezbędna. Żeby ktoś sam zadeklarował swą przyjaźń. A wtedy, bez względu na to, jak ubogi czy bezsilny jest suplikant, biorę sobie do serca jego kłopoty. A nagroda? Przyjaźń, pełen uszanowania tytuł "dona", czasem zaś serdeczniejsze miano "Ojciec Chrzestny". I może też, jedynie dla okazania szacunku, nigdy dla zysku, jakiś skromny podarek - galon domowego wina czy koszyk pieprznych taralli, specjalnie upieczonych, by mi umilić gwiazdkowy stół. Jest przyjęte, należało po prostu do dobrych obyczajów głosić, że jest się moim dłużnikiem i że mam prawo w każdej chwili zwrócić się o spłacenie długu jakąś drobną przysługą.

Życiowa mądrość, pokora, honor, szacunek i znakomita umiejętność przewidywania. Rodzina i przyjaźń prawie się równająca się jej. Obraz Sycylijczyka z zasadami. Genialne dzieło Mario Puzo jeżeli chodzi o książkę, a jeszcze głębszy ukłon w stronę Marlona Brando za mistrzowskie odegranie roli.