Mój wiersz.

Oranżada

masz dzisiaj szlaban
mój smutku drogi
zamknę cię
w słoju z dnem bardzo głębokim

i nie wypuszczę cię
aż do rana
choćbyś na kolanach swych chudych błagał
i choćbyś prosił
lament podnosił
na nic się zdadzą
mój drogi
twój płacz
i trwogi
I choćbyś się poderwał
zawadzą nogi
o słoja szklanego boki

dziś radość uwolniona
z butelki po oranżadzie
o smaku czereśni rosnących w sadzie
dopóki całej nie wypiję
spędzisz w słoiku
swoje chwile

a on cię ugości
tak ja ty mnie
łyżką stołową
samotności

Oj
pójdzie ci
mój drogi w kości
wszak w moich ustach
teraz oranżada gości

Hej
ku twej
drogi mój smutku złości
upiję się nią
do nieprzytomności

Nie znam się na wierszach ale ten jest dosyć niezły moim zdaniem

super bardzo oryginalny, nietuzinkowy i ładnie napisany za ten poemat stawiam Ci

Dziękuję ;)

bardzo fajny wiersz, naprawdę mi się podoba i bardzo mi przypomina teksty Czesława (Czesław Śpiewa) :PP

heh ;)
No podoba się.

:szok2:

podoba mi się. ;d
oryginalny.

Bombowy. ;D

Coś ze mną nie tak chyba, bo muszę pochwalić! Podoba mi się naprawdę, co rzadko się zdarza w tym dziale :P Oczywiście mogłabym się przyczepić do drobnych błędów, np.


dwa razy powtórzone słowo 'cię', co nie komponuje się zbyt dobrze. To drugie 'cię' usunęłabym ;>


No i tu lepiej, płynniej brzmiałoby 'dziś radość uwalniam'.

Tak, czy owak w całokształcie jest całkiem dobry :)

drażnią mnie częstochowskie rymy i nie pozwalają należycie skupić na tekście.
A to chyba źle..