Wierszyk o mojej siostrze strona 2 z 2

Karinka,Karinka
fajna z niej dziewczynka
Kiedyś bardzo była smutna
dzisiaj wielce rezolutna.

Jej serduszko polsko-szwedzkie;
Byc niesfornym zawsze dzieckiem.
W Polsce takim była brzdącem
i mówiła coś z przekąsem.

Jak ten wiatr jesienią
Długie lata Karin nam nie zmienią.
Dziś już Karin jest dorosła
twarda baba z niej wyrosła.

A gdy miała ciężkie czasy
Pomyślała czas na wczasy.
Nie zaszyła się w swym domku
Lecz odrzekła drogi Tomku...
Chcę odwiedzić twe dziewczynki
I stroiła śmieszne minki.

A córeczki me kochane
Choć przez los mi odebrane.
Pamięć Karin w sercach noszą
i witają ją z rozkoszą.

No problemo . Męska solidarność w końcu ;]



A mi się zdaje, że koleżanka jest lekko zazdrosna :P tylko okazuje to w taki, a nie inny sposób :)

heh ;D a mi sie podoba ;) każdy ma swoj sposob na pisanie ;) i wole wiersze `na poziomie 11-latka` niż napisane przez kobiete z przerosnietym ego ;)

pozdro ;) ;*

Te wiersze są na poziomie 4-5 latka. Bo takie dziecko potrafi kochać, nawet o tym nie wiedząc.

A Tu widać jak kolega @ Tyllisum , kocha i szanuje swoją siostrę. I chwała mu za to. Że potrafi Jej okazać miłość w taki sposób.. Nie wiele jest takich osób.

R.

Jakby dla mnie mój brat napisał wiersz, nawet z błedami ortograficznymi, i w ogóle bez sensu, to przeciez liczy sie sam fakt ;)