Halina Poświatowska. strona 2 z 2

.. uwielbiam.

Ciągła walka, szarpanina między eros i tanatos. To chyba najbardziej jest widoczne w jej poezji. wczesnej, środkowej i późnej. "Kiedy Izolda umierała - Tristan pochylał się nad szpitalnym łóżkiem - ręką miękką i chłodną dotykał rozpalonego czoła. Podawał oddech- z własnych ust - i piła Izolda życie z oddechu kochanka."

Forma w jakiej pisze, ta pozorna prostota, która kryje w sobie to, co proste nie jest. Pisze o metafizyce, ale w taki sposób, który po prostu uderza, który się czuje, który z każdej strofy wypływa.

Poza tym, jak zauważyli krytycy. To jedna z lepszej poezji erotycznej ... kiedyś mówiono nawet, że przełomowa. Z jednej strony subtelna ... a z drugiej ... Na to tez jednak wpływa ta nieuchronność, świadomość nieuniknionego.

- Czy ktoś zetkną się z poezją Poświatowskiej.?
Jeśli tak.. - to który wiersz jest wam najbliższy.?
- 'Macie' poetę który wywarł na was ogromny wpływ, wrażenie.?
- Czy zetknięcie z wierszami Haliny lub innego poety nie sprowokowało/natchnęło/skłoniło/zmusiło wręcz/jakkolwiek/ do rozpoczęcia własnej próby oswojenia słów? A może ktoś chce się podzielić swoja twórczością.?

Ze mną tak było.
Nie wiem czy to odpowiednie miejsce, ale chciałam podzielić sie tym czego doświadczyłam i doświadczam czytając Haśkę. :)

******************

posmutniała
moja skóra
bo dotyku twego
jej brak

wyschły krwawo
moje usta -
pocałunków
twoich
nie poczują już
choćbyś chciał

zamgliło się
łzami
moje spojrzenie
choć zmarszczek
mam
jakoś mniej -
bez śmiechu
oddycham
samotnie...

i po co mi moje
dłonie
bez twoich
i po co mi bez ciebie
mój świat

niepotrzebna tu jestem -
ja bez ciebie
świat beze mnie
i słowa na wiatr...

Mmm poezja Poświatowkiej jest świetna :)) heh to moj ulubiomy jej utwor:

*******************************************************************************************************************************************************************

****************************************************************************************************************************************************************



Ludzie mowia w prost, ale w zyciu codziennym... a poezja to wg mnie oderwanie sie od rzeczywistosci... czas na refleksje... a te wszystkie srodki stylistyczne dodaja jej tylko uroku... i to nie kamuflaz :)) W prozie tez masz srodki stylistyczne a jednak jest bardziej zrozumiala i dostepna :)) np Paulo Coelho

" Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułęś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej przez trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. . Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość."

poezja o kobiecie pragnącej miłości i świadomej śmierci.


tak. z tym muszę się zgodzic.
np. Drzazga.


dośc ciężko ich sie czyta.


a jeśli chodzi o futuryzm to zdecydowanie Walt.



dał nam człowieka wyprostowanego - wzorzec jakże odmienny od wcześniejszych...


ciężko z tylko tylu wspaniałych wierszy wybrać jeden.
a oglądałaś 'Tętno'.?


czemu nie odpowiedni.?
a jakie osoby są odpowiednie by mogły czytac Twoją poezję.?


z jakiego powodu.?:)


i tam można znaleśc to co napisałaś.?


a jednak co niektórym pomaga.. wtedy nie są senni/ znudzeni.


mówią.
jednak nie każdy potrafi to zrozumiec.


nie sądziłam, że nawet wiersze mogą byc EMO.


hym. co Cię w nim tak zachwyca.?
Kolejna osoba która tak bardzo go uwielbia..

Pisanie poezji to jak odslanianie najintymniejszych wlasnych tajemnic.. i pewnych rzeczy nie da sie powiedziec konkretnie i 'prosto z mostu' bo wtedy najzwyczajnie w swiecie odziera sie je z uczuc. I ze jeszcze tak dorzuce z troche innej beczki - nie wiem czy wy tez to zauwazyliscie ale osoby, a zwlaszcza kobiet, ktore maja tendencje do wypowiadania osadow bardzo konkretnych i, ze tak powiem, z grubej rury, to zazwyczaj osoby probujace w ten sposob ukryc swoja niepewnosc a czasami nawet niesmialosc.. ?

A co do moich ulubionych wierszy - dwa wrzucam ponizej - raz dosadnie, raz metaforycznie

K. Przerwa - Tetmajer

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie
i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

C.Milosz

Kiedy księżyc i spacerują kobiety w kwiaciastych sukniach
Zdumiewają mnie ich oczy, rzęsy i całe urządzenie świata.
Wydaje mi się, że z tak wielkiej wzajemnej skłonności
Mogłaby wreszcie wyniknąć prawda ostateczna.

Nie czuję takiej potrzeby. ;)